Berneński Pies Pasterski (Berner Sennenhund, Bernese Mountain Dog)
Wśród licznych odmian psów, które należą do psów pasterskich, wyróżniają się pasterskie psy berneńskie o starożytnym rodowodzie. Ich charakter i przydatność do pracy powodowały, że tę szwajcarską rasę, znana w kilku odmianach (np. Appenzeller, Entlebucher i Duży Szwajcarski Pies Pasterski) pod wspólną nazwą TRICOLOR, starano się uratować przed całkowitym wyginięciem. W XIX w. grupa miłośników psów z Dürrbach postanowiła zająć się ich hodowlą, a nazwa miejscowości dała podstawy dla nazwania tych pięknych trójkolorowych włochaczy - Dürrbachler. Powstały w pierwszych latach XX w. Klub Dürrbachler w Szwajcarii już w 1907 r. ustalił wzorzec rasy, a nazwę Berner Sennenhund (pies z berneńskich górskich łąk) ustalił Albert Heim.
Rasa Berner Sennenhund zyskała uznanie po zaprezentowaniu jej przedstawicieli na wystawie właśnie w 1907 r., gatunek ten był coraz bardziej doceniany, gdyż pies nie tylko pilnował gospodarstw czy pomagał przy zaganianiu bydła, ale swoją łagodnością i urodą zdobył serca miłośników psów domowych, m.in. w Niemczech, Anglii, USA i w Kanadzie. Jakkolwiek stwierdzono obecność berneńczyków w Polsce w latach 70. XX w., gdy przybyły z Czech, popularność zdobyły dopiero pod koniec ubiegłego wieku. Pierwszy polski miot przyszedł na świat w 1981 roku. W ostatnich latach odnotowuje się wzrost zainteresowania tą rasą.