Fobia u psów - Bernenski Pies Pasterski i Pinczer Miniaturowy

"Na świecie nie ma lepszego psychiatry od szczeniaka liżącego cię po twarzy" - Ben Williams
Hodowla Mocne Góralki
Hodowla Mocne Góralki
Przejdź do treści
Fobią nazywamy silne uczucie strachu, odczuwane w obecności pewnego bodźca, przedmiotu lub w pewnej sytuacji. U psów spotykamy fobie związane n. z samochodami, rowerami, ludźmi ubranymi w pewien sposób, burzą, wystrzałami, ostrym światłem, ciemnością, itp.

Można wyróżnić trzy stadia choroby:
Pierwsze to tzw. fobia prosta. W stadium tym bardzo łatwo jest określić konkretny czynnik lub kilka czynników, które powodują fobię, która jest typową reakcją lękową. Pies unika bodźca, warczy z daleka, usiłuje się schować lub uciec.

W drugim stadium, nazywanym fobią złożoną, zakres bodźców powodujących fobię (reakcją jest tu głównie unikanie) jest bardzo szeroki. Obserwujemy tu zjawisko przewidywania emocjonalnego, tzn. pies reaguje emocjonalnie jeszcze przed pojawieniem się bodźca pierwotnie wywołującego fobię, gdyż zapamiętuje on bodźce poprzedzające pojawienie się właściwego bodźca początkowo powodującego lęk, np., jeżeli pies bał się deskorolki, to potem może nie chcieć chodzić po alejce w parku, gdzie często spotykał ludzi na deskorolkach, a jeszcze później może nie chcieć chodzić do tego parku lub nawet wychodzić z domu.

W trzecim stadium obserwujemy przede wszystkim objawy neurowegetatywne, drżenie i próby ucieczki. Bodźce powodujące fobię są bardzo liczne. Trudno odróżnić ten stan od rzeczywistego stanu lękowego.

Fobie mogą być spowodowane brakiem bodźców w pierwszych tygodniach życia szczenięcia (fobie ontogeniczne - patrz artykuł "Syndrom kenelowy") lub urazem związanym z danym bodźcem (fobie post-traumatyczne). Te ostatnie występują zwykle u psów dorosłych.

Opracowanie materiału - Psychoterapia psów; mgr inż. Joanna Kosińska, specjalistka psychologii zwierząt
Źródło: zoopsycholog.republika.pl
Wróć do spisu treści