Wzorzec rasy - Bernenski Pies Pasterski i Pinczer Miniaturowy

"Na świecie nie ma lepszego psychiatry od szczeniaka liżącego cię po twarzy" - Ben Williams
Hodowla Mocne Góralki
Hodowla Mocne Góralki
Przejdź do treści

Berneński pies pasterski jest mocny, duży, lecz nie ociężały. Długi ogon, bujnie owłosiony, trzymany jest nisko podczas spoczynku, uniesiony nie powinien sięgać powyżej linii grzbietu. Ciemnobrązowe oczy są owalne. Uszy osadzone wysoko swobodnie opadają wzdłuż policzków.

Prawidłowe proporcje sylwetki psa: – stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia 9:10; – raczej krępy niż długi. Idealny stosunek wysokości w kłębie do głębokości klatki piersiowej 2:1.

   Głowa: mocna, proporcjonalna do całej budowy, nie za potężna.
   Mózgoczaszka: widziana z profilu i od przodu jest lekko wypukła, słabo zaznaczona bruzda czołowa.
   Stop: wyraźnie, ale niezbyt mocno zaznaczony, mocna, średniej długości kufa.
   Kufa: mocna, średniej długości, grzbiet nosa prosty.
   Fafle: przylegające, czarne.
   Uzębienie: Kompletny, mocny zgryz nożycowy (M3 nie są brane pod uwagę). Dopuszczany jest zgryz cęgowy.
   Oczy: ciemnobrązowe, o kształcie migdałów, o dobrze przylegających powiekach, osadzone nie za głęboko, ani nie wypukłe. Luźne powieki są wadą.
   Uszy: średniej wielkości, trójkątne, wysoko osadzone, lekko zaokrąglone, w stanie spoczynku płasko przylegające, przy natężonej uwadze skierowane do przodu, przy czym brzeg ucha przylega do głowy.
   Szyja: mocna, muskularna, średniej długości.
   Górna linia: od szyi lekko w dół, harmonijnie przechodząca w kłąb, następnie prosta, pozioma **Grzbiet: mocny i prosty, poziomy
   Lędźwie: szerokie i mocne, widziane z góry lekko wcięte.
   Zad: łagodnie zaokrąglony.
   Klatka piersiowa: szeroka i głęboka, sięgająca do łokci, z wyraźnym przedpiersiem, o szeroko-owalnym przekroju, żebra sięgające możliwie jak najdalej do tyłu.
   Dolna linia i brzuch: Od klatki piersiowej lekko wznosząca się ku tylnym kończynom.
   Ogon: gęsto owłosiony, sięgający przynajmniej do stawu skokowego, w stanie spoczynku zwisający, w ruchu noszony na wysokości grzbietu lub lekko powyżej.
   Kończyny: mocnej budowy.
   Kończyny przednie: patrząc z przodu proste i równoległe, raczej szeroko ustawione.
   Łopatki: długie, mocne, ustawione ukośnie, tworzące z ramieniem kąt niezbyt rozwarty, przylegające i dobrze umięśnione.
   Łokcie: dobrze przylegające, nie odstające ani nie wykręcone do wewnątrz.
   Przedramię: mocne, proste.
   Śródręcze: widziane z boku prawie prostopadłe do podłoża, mocne, widziane z przodu stanowi proste przedłużenie przedramienia.
   Łapy: krótkie, zaokrąglone i zwarte, palce dobrze wysklepione, nie wykręcone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
   Kończyny tylne: patrząc od tyłu ustawione równolegle, nie za wąsko.
   Udo: dość długie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione.
   Podudzie: długie, tworzące z udem wyraźny kąt.
   Staw kolanowy: wyraźnie kątowany.
   Staw skokowy: mocny i dobrze kątowany.
   Śródstopie: Prawie prostopadłe, ostrogi muszą być usunięte, z wyjątkiem krajów, gdzie operacyjne usuwanie ostróg jest zabronione.
   Stopa: lekko wysklepiona, mniej niż łapa nie skręcona ani do środka ani na zewnątrz.

Wróć do spisu treści